стих о родине на казахском языке

Жақсы аттанды демессің сүйем десем,
Табынатын тәңірім, ием де - сен.
Адам болып күн кешу қиын маған.
Арқа тұтып, өзіңе сүйенбесем.
Сен менің сүйегім мен қанымдасың,
Жанымдасың, ұятым, арымдасың.
Саған деген махаббат дамылдасын,
Тек сенің топырағыңды жамылғасын.
Өзіңше түсің де ерек,ісің де ерек,
(Сырым бар саған айтар ішімде көп.)
Қомағай көзімді бір тойдыра алмай,
Қорқамын бәрі осының түсім бе деп.
Қазақстан!
Пай, пай, пай!
Ардағым-ай!
Сен менің Шолпанымсың, жанған ұдай,
Өзіңде өмір сүрген қандай бақыт,
Өлмейтін махаббатым, арманым-ай!...

ТУҒАН ЖЕР Өлеңді жазған: Мағжан Жұмабаев 2006-05-09 Бұл жарыққа аяқ басып туған жер, 
Кiндiк кесiп, кiрiм сенде жуған жер. 
Жастық - алтын, қайтып келмес күнiмде 
Ойын ойнап, шыбын-шiркей қуған жер. 
Жаратылдым топырағыңнан, сен - түбiм. 
Жалғаны жоқ, бәрi сенен жан-тәнiм. 
Сенен басқа жерде маған қараңғы, 
Жарық болар Шолпан, Айым, сен - Күнiм. 
Тәттi суың дәмi аузымнан еш кетпес, 
Қалың нуың, қыр, суыңа жер жетпес. 
Кең далаңда ойын ойнап қалсамшы, 
Жазу болып адамзатқа ер жетпес!.. 
Балақ түрiп, қозы қуып, жарысып, 
Батпағыңда тең құрбымен алысып. 
Түнде - ақсүйек, алтыбақан, ал күндiз 
Үйретем деп асау тайға жабысып. 
"Адам басы - алла добы" деген рас, 
Қалай қуса, солай кетпек сорлы бас. 
Кiм бiледi, мен де шетке кетермiн, 
Туған жерiм,сенi тастап басым жас.